Słudzy diabła. 5,5. Film; 2017; 1g. 47m. od 15 lat; Horror, Dramat; Była śpiewaczka, ukochana matka czwórki dzieci, od kilku lat obezwładniona jest Co robią murzyni DIABŁA????///a strasznie kaszlą i chrumkają,a wrzeszczą!!!!!///no,wiadomo,że o chamstwo chodzi,bo taka filozofka w warszawskim tramwaju/-je Słudzy diabła na DVD zawitali właśnie do naszego sklepu i z wielką chęcią zapukają do Twoich drzwi. Mroczne DVD w cenie 29,99 zł już czeka premiera: 16 lutego 2018 (Polska) 28 września 2017 (świat) Pengabdi Setan. 1 godz. 47 min. OPIS. Po śmierci chorej matki pewną rodzinę zaczyna nawiedzać zjawa, łudząco przypominająca zmarłą kobietę. FILM NR. 076. Kobiety mafii (2018) Cały film PL 1080p premium. 4 pliki Podsumowanie 2018. 01:26:22. Słudzy diabła (2017) Lektor PL 1080p premium. 01:54:23. Słudzy diabła 2 Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Słudzy Diabła oglądaj online lektor plOpis FilmuPo śmierci chorej matki pewną rodzinę zaczyna nawiedzać zjawa, łudząco przypominająca zmarłą kobietę. Oglądaj Słudzy Diabła cały film napisy pl w najlepszej jakości hd. W naszej stronie możesz odnaleźć dużo różnych filmów. Horror Słudzy Diabła lektor pl wszedł do kin w 2017 roku w Korea Południowa / Indonezja. Do Słudzy Diabła cda online scenariusz napisał Joko Anwar. Słudzy Diabła został wyreżyserowany przez Joko 2017Gatunek: HorrorObsada: Tara Basro, Bront Palarae, Dimas Aditya, Endy Arfian You might like Była śpiewaczka, ukochana matka czwórki dzieci, od kilku lat obezwładniona jest tajemniczą chorobą, która sprawia, że nawet najbliżsi czasem zbliżają się do niej z obawą. Źródło dolegliwości to jednak tylko jedna z wielu tajemnic, które krążą nad pozornie zwyczajną, pełną ciepła rodziną. Jakie sekrety kryją się na… zobacz więcej Reżyseria Joko Anwar Scenariusz , Sisworo Gautama Putra Aktorzy Bront Palarae, Tara Basro, Endy Arfian 1 osoba lubi 1 osoba chce obejrzeć. obejrzy Była śpiewaczka, ukochana matka czwórki dzieci, od kilku lat obezwładniona jest tajemniczą chorobą, która sprawia, że nawet najbliżsi czasem zbliżają się do niej z obawą. Źródło dolegliwości to jednak tylko jedna z wielu tajemnic, które krążą nad pozornie zwyczajną, pełną ciepła rodziną. Jakie sekrety kryją się na czarnych krążkach z liryczną muzyką piosenkarki? Czemu ojciec zniechęca rodzeństwo do codziennych modlitw? Kto wędruje nocą po mieszczącym się w sąsiedztwie cmentarzu? opis dystrybutora Gatunek Horror, Dramat Słowa kluczowe krew, wózek inwalidzki, pogrzeb, lustro zobacz więcej Premiera 2018-02-16 (kino), 2017-09-20 (świat), 2019-03-04 (dvd) Dystrybutor Kino Świat Wytwórnia Rapi FilmsCJ Entertainment (współpraca produkcyjna) Kraj produkcji Indonezja, Korea Południowa Inne tytuły Satan's Slaves (tytuł międzynarodowy)Satan's Slave (tytuł międzynarodowy) Wiek od 15 lat Czas trwania 107 minut Groza narasta, zmarła matka zaczyna na powrót pojawiać się w domostwie, a jeden z jej synów wydaje się przebywać pod władzą Złego. przeczytaj recenzję "Słudzy diabła" nie są może najmocniejszym kandydatem do horroru roku, jednak jest to ciekawa pozycja, z którą mimo wszystko warto się zapoznać. przeczytaj recenzję Jest tu trochę zapożyczeń z kina zachodniego, ale indonezyjscy "Słudzy diabła" wykonują swoją robotę z nawiązką - straszą z klasą i solidnie. przeczytaj recenzję W końcu to Joko Anwara projekt-marzenie, a oryginał zainspirował go do zostania filmowcem. I chwała mu za to. przeczytaj recenzję Może gdyby Anwar zdecydował się bardziej eksplorować pogrążone w mroku pogranicze wiary i zabobonów, byłoby jeszcze ciekawiej. Ale i tak wykonał solidną robotę. przeczytaj recenzję Samo zakończenie filmu daje również zupełnie inne spojrzenie na całość historii, co jest bardzo dobrym i mocno dającym do myślenia zabiegiem. Indonezyjskie kino grozy na naprawdę niezłym poziomie. przeczytaj recenzję Nie mamy jeszcze recenzji użytkowników do tego filmu, bądź pierwszy i napisz recenzję. Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji o filmie. Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu: Rini (Tara Basro) wraz z trójką braci i rodzicami musi przeprowadzić się do babci. Choroba matki, która postępuję od 3 i pół roku, pochłonęła wszystkie oszczędności i rodzina zmuszona była sprzedać dom. Wkrótce matka umiera, a ojciec chcąc utrzymać rodzinę musi podjąć pracę i zostawić dzieci same w domu. Niedługo potem dom zaczyna nawiedzać dziwna zjawa, która łudząco przypomina zmarłą kobietę. Na jaw wychodzi także skrywany przez lata fakt o zawartym dawno temu pakcie, którego konsekwencje sięgają teraz rodzinę. Aby uchronić rodzinę przed niebezpieczeństwem, rodzeństwo musi rozwikłać tajemnicę z przeszłości. Dawno, dawno temu, na każdym forum w rubryce „zainteresowania” bez wahania na pierwszym miejscu wpisywałem horror. Gatunek ten wydawał się w końcu naturalnym środowiskiem mrocznego metalowca. Pochłaniałem więc przemysłowe ilości prozy Stephena Kinga, Grahama Mastertona czy Guya N. Smitha, oglądałem zarówno filmowe klasyki, jak i szmirowate, niskobudżetowe produkcje ze straszydłami w roli głównej. I nagle, z dnia na dzień, przyszedł przesyt i głębokie poczucie, że horror zjadł własny ogon. Jasne, cały czas pojawiają się udane produkcje (jak Obecność czy tegoroczne To), ale odtwórczość i wyeksploatowanie zdecydowanej większości technik wywołania niepokoju u odbiorcy sprawiają, że to, co ma straszyć, od pewnego (i wcale nie wysokiego) poziomu wtajemniczenia często wywołuje co najwyżej politowanie. Tym chętniej postanowiłem wraz z Agnieszką i Karoliną obejrzeć filmy prezentowane w ramach drugiej edycji Fest Makabry – festiwalowy zestaw składa się z pięciu straszaków, pochodzących z różnych krajów i należących do różnych podgatunków. W jakiej kondycji znajduje się filmowy horror 2017? Pamiętam cię (2017), Islandia, reż. Óskar Thór Axelsson Film przedstawia dwie historie – współpracującego z policją psychiatry Freyra oraz trójki przyjaciół chcących założyć pensjonat na odseparowanej wyspie. Małżonkowie, Garðar i Katrín, razem z Líf ochoczo zabierają się za remont opuszczonej posiadłości, a wraz z wiekowym wyposażeniem spod grubej warstwy kurzu wyłania się również niepokojący sekret. Freyr zostaje wezwany by pomóc w rozwiązaniu zagadki nietypowego samobójstwa, które szybko okazuje się jednym z wielu elementów tajemniczej układanki. Bohaterowie obu wątków równocześnie zmagają się z traumatycznymi wydarzeniami z niedalekiej przeszłości, co jest nicią łączącą dwie opowieści. Siłą Pamiętam cię jest przeplatanie się wątków kryminalnych z horrorem – dzięki temu obraz nie jest do końca typowym filmem grozy, o którym zapominamy chwilę po wyjściu z kina. Nie byłby on jednak tak efektowny, gdyby nie islandzka sceneria, której odizolowanie i chłód sprawiają, że jest ona idealnym tłem dla tego gatunku. Óskar Axellson ma tego pełną świadomość i bardzo umiejętnie serwuje nam surowe, nieprzyjazne, ale przy okazji bardzo malownicze widoki. Solidne europejskie kino. Szklana trumna (2016), Hiszpania, reż. Haritz Zubilaga Hiszpańska wariacja na temat Piły. Nagradzana aktorka wsiada do luksusowej limuzyny, jednak ta wkrótce się zamyka, nie pozwalając bohaterce uciec. Uwięziona kobieta musi wykonywać polecenia tajemniczej postaci z ekranu, a cała intryga opiera się na zemście za wydarzenia z przeszłości. I może by to wyszło, mimo wykorzystania ogranego konceptu, gdyby nie scenariusz – akcja zaczyna się tak szybko, że widz nie ma możliwości nawiązać więzi z główną bohaterką, a późniejsze strzępy informacji nie wystarczają, by dowiedzieć się czegoś więcej. Paola Bontempi robi w głównej roli co może, ale jej całkiem udana kreacja nie zmieni faktu, że Szklana trumna to mało finezyjne humiliation porn. Fani gatunku być może będą zadowoleni, pozostała część widowni niekoniecznie. Słudzy diabła (2017), Indonezja, reż. Joko Anwar Porządne kino, horror psychologiczny. Nie do tego stopnia, co Babadook czy Dziecko Rosemary, ale z tym drugim może się kojarzyć. Akcja Sług rozgrywa się prawie w całości wewnątrz domu pewnej wielodzietnej rodziny. Nie od razu zorientujecie się, że to jedynie trzy pokolenia: dzieci znacznie różnią się wiekiem i wcale nie są podobne ani do siebie, ani do swoich rodziców czy babci. To nie jest kwestia marnego doboru aktorów, zobaczycie. Rodzina skupia się wokół obłożnie chorej matki. Trochę się jej boją, trochę ich irytuje jej wieczne dzwonienie i wzywanie kogoś do siebie. Właściwie cała obsada gra na bardzo subtelnych emocjach, irytacji, smutku i tęsknocie za jeszcze żyjącą, ale już nie bardzo obecną mamą i żoną. Delikatna, podprogowa groza wyznacza rytm filmu właściwie do końca, choć pojawiają się też sceny panicznych ucieczek, nagle zamykające się drzwi, nieoczekiwanie objawiające się zjawy… Aż do zupełnie niesamowitej, bardzo poetyckiej sceny końcowej, która rzuca zupełnie nowe światło na dzieło Joko Anwara. Widz jest trzymany w napięciu przez cały czas. Śledzi zagubienie nawiedzanej rodziny, która wciąż dowiaduje się nowych faktów lub teorii o swojej sytuacji i ma nadzieję na ratunek. Daje się zaskakiwać i zwodzić. Ale przede wszystkim podziwia grę aktorów i piękne, miodowe zdjęcia. Praca operatora i finał Sług dobitnie pokazują, że to kino z artystycznymi ambicjami. A przy okazji zobaczycie także tradycyjny pogrzeb zgodny z indonezyjską, muzułmańską tradycją – pokazany równie hipnotyzująco, co ten z Blaszanego bębenka. Okręt strachu (2016), Chiny, reż. Zao Wang Chińskie komedie romantyczne mają to do siebie, że są dość amerykańskie i konserwatywne. Oczywiście, nie wszystkie, ale dobrze wiemy, że ten gatunek często oznacza bardzo stereotypowe kino. Dlaczego zaczynam opis horroru w taki sposób? Bo dzięki temu możecie sobie od razu wyobrazić, z jakim filmem macie do czynienia. Okręt to połączenie Hostelu, Deadman Wonderland, Cube i Prestiżu z moralitetem. Do tego nieudane. Aktorzy grają przeciętnie lub źle, sporo scen polega na bieganiu pod hasłem “szybko, szybko, zanim zrozumiemy, że to bez sensu”. Finałowy zwrot akcji trochę usprawiedliwia konwencjonalność tej historii i to, że składa się w większości z cytatów z innych filmów o torturowaniu ludzi w obwieszonych folią pokoikach… Ale nie do tego stopnia, żeby widz rzeczywiście coś poczuł. A o co chodzi? Grupka nieznających się osób zostaje zabrana na luksusowy rejs jachtem, który okazuje się najeżonym pułapkami escape roomem… W końcowej scenie zobaczycie jeszcze głównych bohaterów w eleganckich ciuchach na tle morza – bo tak musi się kończyć robiona pod publiczkę historia. Lepiej obejrzeć opisane wyżej Sługi, a jeśli macie ochotę na trochę obrzydliwości z Azji – koreański Zombie Express. Głosy ze ściany (2017), USA, reż. Eric D. Howell Kilkuletni Jacob (Edward Dring) po śmierci matki przestaje mówić. Zrozpaczony ojciec (Marton Csokas) zatrudnia kolejne opiekunki-terapeutki, ale żadna nie jest w stanie pomóc chłopcu. W końcu trudnego zadania podejmuje się Verena (Emilia Clarke), która ostatecznie odkrywa tajemnicę stojącą za chorobą Jacoba. Piękne ujęcia, powolna, budująca klimat narracja, zaskakująco dobra gra Emilii Clarke (chociaż jej maniera z pewnością nie wszystkim przypadnie do gustu) i niestety rozczarowujące zakończenie, przez które film pozostawia uczucie sporego niedosytu. Głosy ze ściany to dobry wybór dla osób, które chcą obejrzeć okołohorrorowe kino, ale niespecjalnie lubią się podczas seansu bać. Opisane powyżej filmy festiwalowe można obejrzeć w kinach studyjnych. Aktualizowana lista seansów znajduje się na oficjalnym fanpage Fest Makabry. Warto zajrzeć też na Autorami artykułu są Adam Kubaszewski (wstęp, Szklana trumna, Głosy ze ściany), Agnieszka Czoska (Okręt strachu, Słudzy diabła) i Karolina Kędzierska (Pamiętam cię). Kino / Zapowiedzi / SŁUDZY DIABŁA oryginalny tytuł: PENGABDI SETAN premiera kinowa: 16 lutego 2018 premiera vod: 4 maja 2018 gatunek: Fabularny, Horror produkcja: Indonezja 2017 reżyseria: obsada: Indonezyjski hit, który w weekend otwarcia obejrzało ponad milion widzów! Osadzony w latach 80. duszny horror, będący remakiem kultowego filmu z 1980 roku pod tym samym tytułem, uważanego za najbardziej przerażający film grozy z Indonezji. Upiorna atmosfera, nieoczywista intryga i zatrzęsienie mocnych scen przyprawią o dreszcze nawet najbardziej wytrawnych miłośników ekranowej grozy. Reżyserem filmu jest Joko Anwar – wszechstronny indonezyjski specjalista od kina gatunkowego, odpowiedzialny za filmy „Zapis moich zmysłów” (Festiwal Filmowy Pięć Smaków), „Modus Anomali” (sekcja Midnight Madness festiwalu SXSW w Austin) i serial HBO „Półświaty”. „Słudzy diabła” zdobyli aż 13 nominacji podczas Indonezyjskiego Festiwalu Filmowego, w tym za Najlepszy film, reżyserię, scenariusz i zdjęcia. Rini (Tara Basro) wraz z rodzicami (Bront Palarae i Ayu Laksmi) i trzema młodszymi braćmi zostają zmuszeni do sprzedania domu i zamieszkania u babci, aby opłacić kosztowne leczenie matki. Nieznana choroba, na którą kobieta zapadła trzy i pół roku temu, pochłania resztki rodzinnych oszczędności. Gdy chora umiera, ojciec Rini podejmuje się pracy, pozostawiając dzieci same w domu. Niedługo potem dom zaczyna nawiedzać upiorna zjawa łudząco przypominająca niedawno zmarłą kobietę. Wychodzi też na jaw ukrywany przez lata fakt o zawartym w przeszłości mrocznym pakcie, którego konsekwencje sięgają obecnie domowników. Aby uchronić rodzinę przed niebezpieczeństwem, Rini i jej bracia muszą rozwikłać tajemnicę z przeszłości. "Słudzy diabła" wykonują swoją robotę z nawiązką - straszą z klasą i solidnie - Wyborny horror - Filmweb

słudzy diabła 2017 cały film